Büyük İskender’in, öğretmeni Aristoteles için;

“Babam beni gökten yere indirdi, öğretmenim ise yerden göğe çıkardı.” dediği rivayet edilir.

İlim aydınlık, cehalet ise karanlıktır. Karanlıkta kalanlar nerede olduklarını, nereye gideceklerini ve ne yapacaklarını bilemezler.

İşte, burada devreye öğretmenler girer.

Öğretmenliğin özü rehberlik etmektir, ilham vermektir ve tecrübe paylaşmaktır.

Aklımda kaldığı kadarıyla Aşık Veysel’e atfedilen röportajda bir gazeteci Aşık Veysel’e sorar;

“Efendim, notanız var mıdır, nota bilir misiniz?“

Aşık Veysel ise direkt cevap verir;

“Notamız yoktur ama rotamız vardır.“

Öğretmenler yaşam denizindeki pusula gibidirler. Rotamızı bulmamıza yardım ederler.

Öğretmenliği sadece bilgi aktarımı olarak gören görüş eksiktir, yanlıştır.

Bugün yapay zekayla donatılan robotlar da bilgi aktarımı yapabilmektedirler .Peki, öğretmenin yerini tutabilirler mi?

Cevap: Hayır.

Çünkü robotların duyguları yoktur.

İnsanlığa hizmet eden her meslek kutsaldır. Öğretmenliği farklı boyuta taşıyan şey ise bizzat o insanı yetiştirmesidir.

Abdullah b. Amr’dan rivayet edildiği üzere Resulullah (sav) şöyle demiştir: “Ben ancak muallim olarak gönderildim…” (İbn Mace, Sünnet, 1)

Bu Kitapta Yer Alan Kalemlerimiz

Aydan Tor

Ayşe Keklik

Aziz Koç

Tüm Kategoriler