İnsanoğlu kuş misali, bir var bir de bakmışsın ki yok olmuş. Ama dünyaya gelmiş olmamızın bir sebebi vardır elbette ki. Eğer ki bu evrende isek aklımız, sağlığımız da şükür yerinde ise dünyada dikili bir ağacımız olsun, yaşam son bulduğunda bir parçamız da burada kalsın isteriz. İşte bu düşüncelerden hareketle büyük

Projemize başlamadan önce yazılar hep sonuca varıyor ve bir yerde burası olmamış dedirtiyordu. Birkaç hafta sonra “Neden sonunu biz getiriyoruz, okuyan sonlandırsın her okuyanın kendi finali kendi mekânı, kendi hayali olsun. “dedik ve yeniden başladık. İlerledikçe yazdığımız yazıların sonlarını kendimiz de merak ettik ama tamamlamadık. Her hikâyemizi yaşamın bir parçası

‘’Yazmak zamanın elinden bir şey kurtarmaktır.’’ demiş bir bilge. Dünyanın kuzeyinden güneyine, doğusundan batısına büyük acılar yaşadık iki yıl boyunca. Her biri bazen çok yakınımızda, içimizde bazen çok uzağımızda yaşanmış olsa da insanoğlunun böylesi durumlarda ne kadar çaresiz kalabileceğini gösterdi hepimize. Gün geçtikçe etkileri hafifliyor olsa da, asla unutulmayacak elbette

… Her mihnet kabulüm, yeter ki Gün eksilmesin penceremden. Cahit Sıtkı TARANCI böyle ifade eder şiirinde yaşama arzusunu. Yaşam öyle bir şeydir ki; içinde bütün duyguları, coşkuları, yalnızlıkları, yanlış ve doğruları ve hatta kararsızlıkları bulmak mümkündür. Deneyimlerimizle zenginleştirdiğimiz yaşamımız, her birimizin farklı şekilde sürdürüp gittiği bir yolculuktur bizler için. İşte

Su yeşili gözlerinde buldum kendimi, Çocukluktan, ta çocukluktan kurdum hayalini. Dokunmaya kıyamadım ay örgüsü saçların, Şimdi başka kollarda mı salınacak? Bilemedim, yuvam kurmadan başıma yıkılacak… Yalanmış her anın, her saniyen, Sevişin, görünüşün ve dahi gülüşün. İnandım; aldandım, Güvendim, bilemedim… Yılan olup soktun acımadan kokladığın tenimi, Katil olup söktün canlı canlı

Birbirini görmeyen, tanımayan insanlar da hasbihal edebilirler. Nasıl olur derseniz tabii ki de kitaplar aracılığıyla. Güzel ülkemin değişik şehirlerinden 25 öğretmen arkadaşımızla, kitap severlerle hasbihal etmek için bir araya geldik. Bir araya geldik derken tabii ki Hasbihal kitabımızda… Kitabımız tek bir konudan oluşmuyor. Bu nedenle hiçbir yazı diğerine benzemiyor ve

Sevmeye yeminim, Sevdim, sevmedin eminim. Bu güzel bir tiyatro sahnesiydi. Ben uyuyan bir prens, İnanmakla başladı kayboluş öyküm, Zamanı unuttum gözlerinde, Mutluluk dolu hayalleri gördün sen gözlerimde, İçimde çiçekler yeşerdi, Kelebeklerin kanat çırpışları, Kalbimin ritmi sabit değildi artık. Papatya gibi saf sandım, Öyle masumiyetle baktım. Herkes sen yaptın sanıyor, Ama

Kimi mesleğinin başında, kimi en verimli zamanında kimi tecrübesini aktarmanın doyumunu bir paylaşım ile buketleştiren değerli öğretmenlerimizin akıl ve gönül hazinesinin incileri burada yazılanlar… Umutsuzluğa gerek yok bulutlar her zaman gelir, gider; ama gökyüzü bakidir diyerek yola çıkan, yüreği kalemine keski olan meslektaşlarımızın gönül heybesine attıklarını sundukları ‘’umut Antolojisi’’ kitabımızın

55. kez Merhaba, Güzel yurdumun farklı yörelerinden bir araya gelerek ortaya koyduğumuz bu eserimizde yazının en güzel hâli olan şiirlerimizle ve nesirlerimiz ile çeşitli araştırma-derleme çalışmalarıyla karşınızdayız. Harflerin bir araya gelerek raks ettiği dizelerde sevgi, özlem ve umut duygularıyla hemhal olurken aynı zamanda kelimelerin bir araya gelip dizilerek güzelleşmesine şahit

Çağlar boyunca insanlar iletişim kurmanın yollarını aramış ve bunun sonucunda da günümüzdeki çok dilli dünya meydana gelmiştir. Dillerin meydana gelmesinde ise iletişim kanallarının hepsinden faydalanılmıştır. Bu iletişim kanallarından biri de yazmaktır. Yazmak, duygu ve düşünceleri, hayalleri, beklentileri ve insan zihninde yer edinebilen hemen her şeyi bir başkasına aktarmaya yarayan önemli