Sevgililer ölse bile Sevgi asla yok olmaz. İşte o zaman Ölüm çaresiz kalır. Ölümlü dünyada vakit dolunca göçüp gidecek olan bizler, geriye bir sevgi notu bırakarak daima hatırlanmayı amaç edinen yazma sevdalılarıyız. Bu kitapta yazılarımızı, şiirlerimizi, anılarımızı paylaşıyoruz. Sevgiyle çıktığımız bu yolda sevgiyle hatırlanmak dileğiyle. Hülya SEMİZ Bu Kitapta Yer

Tahminime göre, eserin adının neden “Yağmur Duası” olduğunu merak ediyorsunuzdur. Hemen izah edeyim. 6 Şubat depreminden önceki son birkaç hafta Cuma namazlarından sonra bazı camilerde yağmur duasına çıkılmıştı. Zira ülkemiz genelinde bir süredir yağmur ve kar yağmıyor, kuraklıktan endişe ediliyordu. Şubat ayı ile birlikte yağmur ve kar yağışı başladı ancak

“Baki kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş” dedik ve Adana/Yüreğir Aziz Sancar Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi öğretmenleri olarak arkamızda bir eser bırakmak için yola çıktık. Kitabımızda, okulumuz ailesinden yirmi üç öğretmenimizin anı, şiir, deneme ve sohbet türlerine ait yazılarına yer verdik. Okulumuz adına bir ilk olan bu kitabın

Ülke ve milletçe zor bir zaman diliminden geçiyoruz. Böyle zor bir zamanda birlik olduk, yüreklerden geleni yazıya döktük, umudu gördük. Hz. Mevlana’nın da dediği gibi:” Umut hiç bitmeyen bahar mevsimidir. İçine kar da yağar, fırtına da kopar ama çiçekler hep açar.” Öğretmen arkadaşlarımızla bir araya geldik, harika bir eser ortaya

“Söz büyüdür.” derler. Öyledir de; kulaklarınızdan kalbinize doğru bir sesleniştir. Hele ki bu sesleniş, öğretmenin ruhunda demlenmiş, kaleminde can bulmuş ise çok daha özeldir. Biz de güzel ülkemizin öğretmenleri olarak size ruhumuzdan sesleniyoruz. Kimimiz şiirini kattı bu esere, kimimiz anısını, denemesini ya da makalesini. Bir buket yaptık ve sizlere sunmaya

İnsanoğlu kuş misali, bir var bir de bakmışsın ki yok olmuş. Ama dünyaya gelmiş olmamızın bir sebebi vardır elbette ki. Eğer ki bu evrende isek aklımız, sağlığımız da şükür yerinde ise dünyada dikili bir ağacımız olsun, yaşam son bulduğunda bir parçamız da burada kalsın isteriz. İşte bu düşüncelerden hareketle büyük

Projemize başlamadan önce yazılar hep sonuca varıyor ve bir yerde burası olmamış dedirtiyordu. Birkaç hafta sonra “Neden sonunu biz getiriyoruz, okuyan sonlandırsın her okuyanın kendi finali kendi mekânı, kendi hayali olsun. “dedik ve yeniden başladık. İlerledikçe yazdığımız yazıların sonlarını kendimiz de merak ettik ama tamamlamadık. Her hikâyemizi yaşamın bir parçası

‘’Yazmak zamanın elinden bir şey kurtarmaktır.’’ demiş bir bilge. Dünyanın kuzeyinden güneyine, doğusundan batısına büyük acılar yaşadık iki yıl boyunca. Her biri bazen çok yakınımızda, içimizde bazen çok uzağımızda yaşanmış olsa da insanoğlunun böylesi durumlarda ne kadar çaresiz kalabileceğini gösterdi hepimize. Gün geçtikçe etkileri hafifliyor olsa da, asla unutulmayacak elbette

… Her mihnet kabulüm, yeter ki Gün eksilmesin penceremden. Cahit Sıtkı TARANCI böyle ifade eder şiirinde yaşama arzusunu. Yaşam öyle bir şeydir ki; içinde bütün duyguları, coşkuları, yalnızlıkları, yanlış ve doğruları ve hatta kararsızlıkları bulmak mümkündür. Deneyimlerimizle zenginleştirdiğimiz yaşamımız, her birimizin farklı şekilde sürdürüp gittiği bir yolculuktur bizler için. İşte

Su yeşili gözlerinde buldum kendimi, Çocukluktan, ta çocukluktan kurdum hayalini. Dokunmaya kıyamadım ay örgüsü saçların, Şimdi başka kollarda mı salınacak? Bilemedim, yuvam kurmadan başıma yıkılacak… Yalanmış her anın, her saniyen, Sevişin, görünüşün ve dahi gülüşün. İnandım; aldandım, Güvendim, bilemedim… Yılan olup soktun acımadan kokladığın tenimi, Katil olup söktün canlı canlı