Daha önce “Sineklerin Tanrısı” kitabını okuduğum William Golding’in bugün “Kule” kitabını bitirdim. Son zamanlarda en uzun sürede bitirdiğim kitap bu oldu diyebilirim. Buna son bir haftadır var olan yoğunluğum katkıda bulunsa da, buradaki esas önemli etmenin kitabın kendisi olduğunu düşünüyorum. Zira ne yazık ki “Sineklerin Tanrısı” kadar iyi bir eser değildi. Bir kilisenin başrahibi, temeli iyi olmamasına rağmen kilisenin tepesine kule dikmeye karar verir. Pozitif bilimden ve akıl ve mantıktan uzak olan bu kule yapma fikrinin, kendisine Tanrı tarafından emredildiğine inanır.

Üstelik meleklerle de görüştüğüne inanan başrahip, hezeyan kaynaklı bir duygu seli ile başarılması asla mümkün olmayan bir kule fikri arasında kalır. Kitabın konusu ilgi çekici ancak konuda ve kurguda çok fazla tekrara gidilmiş. Yazar meramını daha az sayfa sayısıyla ifade edebilirdi veya kurguya başka şeyler ekleyebilirdi diye düşünüyorum. Çünkü sürekli tekrarlanan tek bir olay örgüsü bir süre sonra sıkıcı geliyor. Tavsiyem şu ki William Golding imzalı okuyacağınız ilk eser “Kule” olmamalı.