Tâhirü’l-Mevlevî’nin 1947 yılında yayınlanan bu kitabı, İkinci Murad döneminin en büyük şairlerinden biri sayılan Germiyanlı Şeyhî’nin hayatını ve onun en önemli eserlerinden biri olan “Harname”sini konu ediniyor. Aynı zamanda bir hekim de olan Şeyhî, Sultan Çelebi Mehmet’i tedavi etmek üzere saraya gider ve onun tedavisine büyük faydası dokunur. Bunun üzerine Sultan kendisine bir köy bağışlar. Buraya giden Şeyhî köyün eski sahipleri tarafından dövülür. Yaşadığı ekonomik sıkıntıların bittiğini ümit ederken bir de dayak yemesi Şeyhî’yi çok üzer. Kendi durumunu ifade etmek üzere, tahminen 1415 yılında, 126 beyit olarak Harname’yi yazar. Atmış kadar eseri bulunan Tâhirü’l-Mevlevî bu kitapta Şeyhî’nin hayatını, Harname’nin yazılış atmosferini ve içeriğini aktarır, beyitleri nesre çevirerek okuyucuya sunar.

Kitaptan bir kelime:

Engürüs: Eskiden Türkler’in Macarlar’a verdiği isim.