Kendinden ağır çantası, Çantasından görünüyor kitap, kalem ve defterleri, Gizleyemiyordu bozuk fermuarı onları. Elinde bir parça ekmeği, onu ısıra ısıra yürüyordu okul yolunda. Yaşatacaklarının öğretmeninde bırakacağı izlerden habersizdi. Benzer anıların kahramanı on dokuz eğitimci… Farklı bahçelerdeki mis kokulu çiçeklerimizin kokularını sizlere duyurabilmek umuduyla, Bir araya geldi bu kitapta. Sizlere hazırladığımız

Zaman büyütür elbet bedenleri de; lakin yetişemez hiçbir vakit yüreğin büyüttüğü düşlere… Yitip giden zaman pek çok şeyi götürür nihayetinde, eritir çarkında… Ama hiç kalır belki de yaşattıklarının yanında… İnsan en çok bu anlarda açar kilidini gönül kafesinin. Uçurur gönlünü; bir kaleme bağlar da içinden geçenleri akıtır, bir damla mürekkebin

Öğretirken öğrenen, öğrenirken öğreten kıymetlilerimiz. Benliğimizin emektarları öğretmenlerimiz. Sabırla, ilmek ilmek işlenen dimağlarda bıraktığımız iz nispetinde varoluşumuz. Öyle güzel bir varoluş ki yılların eskitemediği izler taşır her daim. Anılarda yerini alır, özlem ile yâd edilir. Bir kare fotoğraf alır götürür ötelere. Unutulmazlığın kahramanı olmuşuzdur çoğu kez masum bakışların dünyasında. Umutla

Kıymetli okurlarımız, Dünyaya var olmaya değil, yâr olmaya gelen bir avuç gönül insanı olarak “Öğretmenin Kalemi Antolojisi’nde” buluştuk. Gönül penceremizden şiirler ve yazılar derledik, yüreklerinize dokunabilmek için. Birçok diyardan bir araya gelen eğitim gönüllüleri olarak okurken hislerinize tercüman olabilmek, bir nebze de olsa sizleri gülümsetmektir gayemiz. Baharı getiren tek bir

Her eserin bir başlığa, her kelimenin bir anlama ihtiyacı olduğu gibi kitapların da insanlara ihtiyacı vardır. Duyulandan çok anlatılmak istenilen, her gece bir cümle okunan, yaşanılan her nefeste hatırlanan, hayatın içinde dinlendiğiniz, zaman zaman gün içinde kullandığınız; bir cümle, bir kelimedir her eser. Gün olur yağmur sonrası toprak kokusunu anımsatır,

Değerli Okuyucularımız, Yazılarımızla, kalemimizle her yöreden, her dilden bir nefes olup akıp “Edebi İnciler” de buluştuk. Kimimiz mısralarda can bulduk, kimimiz yazılarıyla eserimize can kattı. “Edebi İnciler” eserimizin okuyucularımıza, sonbaharın eşsiz güzelliklerini barındıran serin rüzgârlarının ahengi ile yurdun dört bir tarafına eserek ulaşması… Yüreğimizin sıcaklığını kalemimize ve eserlerimize aktararak siz

Değerli Okurlarımız, Güz renklerini aldık heybemize Açtık tuvalimizi dünyanın en güzel yerinde. Seyreyledik cümle âlemi! Aldık renkleri fırçamıza başladık heyecanlı yolculuğumuza. Sarıya boyadık özlemlerimizi, hayallerimizi. Turuncuya boyadık umutlarımızı, sevinçlerimizi. Kahverengi yaptık vazgeçişlerimizi. Öyle bir tablo çıktı ki tadına doyulmaz. Şiirlere, yazılara, anılara, ilham oldu. Hatalarımız varsa af ola! Barış, umut,

Toprağa can verenler gibi kaleme dil verdik, söz verdik. Fikir ektik, duygu ektik, umut ektik, söz biçtik. Anılar, duygular, fikirler sunduk. Manevi hasadımız bu kitapla can bulsun istedik. Herkes kendinden bir duyguya, bir umuda kavuşsun diye, eller önce yüreklere, sonra kalem kâğıda sarıldı. Her birimizin yüreği, ruhu aktı kalemin ucundan

Değerli Okuyucularımız, Bulmaya niyetli olarak çıktığımız bu yolculukta düşüncelerimizi, duygularımızı; sevinçlerimizi, hüzünlerimizi anlatmak istediğimiz ne varsa sözden öze, bizden size katre katre sunmak üzere kaleme katık ettik ve otuz bir yazı sevdalısı yola düştük. Tıpkı Kaknüs Kuşu’nun gagasında bulunan yüzlerce delikten rüzgâr esmesi sonucu çıkan seslerin nağmesi gibi, bulma niyetiyle

Değerli Okurlarımız, Kasım ayında başladık bu heyecanlı yolculuğumuza. Dışarıdaki soğuğa inat, sıcacık çayımızı aldık; yanımıza koyulduk yazı yazmaya. Bazen sevinç oldu, bazen umut oldu, bazen ise sımsıcak özlem oldu kalemlerimizden dökülen yazılar. Vatanımızın dört bir yanından otuz dört yürek kalplere dokunalım dedik, kasım ayında kuru dallarımızı yeşillendirelim istedik. Siz değerli