Jose Mauro de Vasconcelos’un ilk kitabı, 1942 yılında yayınlanmış bulunan “Yaban Muzu” romanıdır. Sonraki eserlerinin habercisi olan bu eserde gerçek hayatta bizzat tanık olduğu zorlu yaşam koşullarını, yoksulluğu ve şiddeti çarpıcı bir gerçekçilikle okurlarına sunar. Elmas madenlerinde çalışan elmas avcılarının (garimpeirolar) acımasızlığı ile birlikte, sertãolarda yaşayan insanların yardımseverliğini anlatır. Vasconcelos,

Vasconcelos’u, en çok okunan kitabı “Şeker Portakalı” ile tanımıştım. O şiirsel ve duygu yüklü anlatımın tadına varınca da Vasconcelos’tan vazgeçememiştim. “Şeker Portakalı” kitabının devamı olan “Güneşi Uyandıralım”, Zéze’nin çocukluktan ergenliğe geçiş dönemini anlatıyor. Gerçek ailesinden uzakta, evlatlık olarak bir ailede yaşayan Zéze, hayatın gerçekleriyle mücadelede hayal dünyasının zenginliğinden faydalanıyor. Yaşadığı,

Jose Mauro De Vasconcelos, yazarlıktan önce birbiriyle alakasız onlarca işte çalışmış. Doğrusu ne zaman kendisinin bir kitabını okusam: “iyi ki Vasconcelos yazarlıkta karar kılmış” diyorum. Eserlerinde şiirsel bir anlatım kullanan Vasconcelos, hiç şüphesiz kendi yaşadığı zorlukları bazı eserlerine yansıtmış diyebiliriz. “Kardeşim Rüzgâr, Kardeşim Deniz” işte bu minvalde bir eser. Kuraklık

Bir kenar mahallede geçen olayları anlatan “Çıplak Sokak”, Jose Mauro De Vasconcelos’un Tanrı arayışı olarak nitelendirilebilir. Toplumsal kargaşalar, savaşlar, çıkar ilişkileri, sahte ve gösterişli yaşamların ortasında, sadece insanlara yararlı olmayı erdem olarak kabul eden iki kardeşin hikâyesi anlatılıyor. Okura, bu onlarca insan portresinin içinden hangisini seçeceği konusunda baskı yapılmıyor. Eserin

Jose Mauro De Vasconcelos, “Şeker Portakalı” ile başlayan serinin üçüncü kitabı “Delifişek” ile Zéze’nin serüvenlerine son veriyor. Zéze artık bir yetişkindir. Hayal dünyasından tamamen sıyrılmış olup hayatın gerçek sorunları ile yüzleşiyor. İş, aşk ve aile sorunları ile mücadele ediyor. Bu kitapta da şiirsel bir anlatım mevcut ancak benim hissettiğim, Vasconcelos