Ray Bradbury şahsına münhasır bir yazar. Yaşadığı dönemde az sayıda bulunan bilimkurgu ve distopya eserlerine rağmen bu türlerde eser vermiş, bu türlerin gelişmesine katkıda bulunmuştur. Halen merakla okunan bir yazar olan Bradbury, edebi camiada hatırılı sayılır bir yere sahiptir.

Bradbury tarafından kaleme alınan ve 1951 yılında yayımlanan “Fahrenheit 451” ilk distopik eserlerden biridir. Distopya, ütopyanın tam tersi devlet düzenlerini tanımlar. Baskıcı bir devlet modeli veya sistemin anlatıldığı bu eserler, özgürlüğün ve adaletin kısıtlandığı, sistemin, devletin veya partinin devamlılığı uğruna her şeyin yapıldığı eserlerdir.

“Fahrenheit 451” eserinde, yazıldığı dönemde bilim kurgu eserleri kıt olmasına rağmen robotlardan diyalize, görüntülü konuşmadan rüya satın almaya kadar birçok konudan bahseder. Tabiri caizse günümüz gelişmelerine bir ışık tutar. Eserde baskıcı bir rejim tarafından halka suni bir mutluluk dayatılır. Halk mutlu olduğunu zanneder. Sistemin izin verdiği dışındaki tüm kitaplar ise itfaiyeciler tarafından kitapların yakılır.

Evet, bu eserde itfaiyeciler yangın söndürmek için değil, sistemin izin vermediği kitapların toplanıp yakılması için vardır. Sisteme göre mutluluk tek tip düşünme, tek tip hayat, tek tip fikirle sağlanabilir, farklı düşüncelerin oluşmaması için kitaplar yakılmalı ve televizyon ile beyinler uyuşturulmalıdır. Hayal gücünde yeni şeyler çağrıştıran tüm kitaplar, romanlar, şiirler, tiyatrolar yasaklanmalıdır. Sadece sistemi öven kitaplar var olmalıdır.

Bradbury, televizyon ve benzeri aletlerin, günün birinde kitapların okunmasına engel olacağını 69 sene önce öngörmüştü. Kendisinin haklılığını maalesef kabul ederek, tek tip düşünme ve tek tip insan modeli oluşturan toplum mühendisliğinin halen yapıldığı günümüzde, kitaplara daha sıkı sarılmamız gerektiğine inanıyorum. Çünkü günümüzde kitapları yakan itfaiyeciler olmasına gerek yok. Sistemin pompaladığı mutluluk ve kitleleri uyuşturan televizyon ve medya, zaten kitapların okunmasına engel oluyor. Yakmaya gerek yok…