Nobel ödüllü Hint asıllı yazar Rabindranath Tagore, eserleri ile fikri mücadeleler yürütmüş ve Hindistan bağımsızlık mücadelesine pasif direnişle katkıda bulunmuştur. Bu konuda gösterdiği ılımlı politikanın faydalı olduğu söylenebilir. 17 yaşından sonra gittiği Londra’daki yaşamı ve aldığı eğitim, kendisinin önemli bir isim olmasına katkı sağlar.

“Gitanjali” 1902-1907 yılları arasında yazılmış olup ilahi türünde kısa metinlerden oluşuyor. Metinlerin kimisi tek bir Allah’a, bir kısmı ise çok tanrılı bir inanıştaki tanrılara yönelik yazılmış hissi veriyor. Metinlerin birçoğunda anlamlı bir huşu duygusu hissediliyor.

Eserin dilimize çevirisi 1941 yılında Bülent Ecevit tarafından yapılmış. Rahmetli Ecevit, Sanskritçe ve Bengal dillerinden kitapları dilimize kazandırmış olup edebiyat alanında çok sayıda çalışmada bulunmuştur.

“…Sonra birdenbire ‘bana verecek neyin var?’ dedin. Ah dilenmek üzere avucunu dilenciye açmak ne asil bir hareket! Ben şaşırmış ve kararsız durakalmıştım, nihayet torbamdan yavaşça en küçük buğday tanesini alarak sana verdim. Fakat gün biterken torbamı boşaltıp da yerde fakir yükümün arasında en küçük bir altın parçası bulunca ne kadar şaşırmıştım. Acı acı ağladım ve istedim ki sana her şeyimi verecek bir kalbim olmuş olsaydı.”