“Naşit” kelimesi bir yerden tanıdık geldi mi? Evet, yanılmadınız. Bu kitap, Hababam Sınıfı’nın Hafize Ana’sı Adile Naşit’in babası Naşit Özcan’ın hayatını anlatıyor. Gazeteci – yazar Nusret Safa Coşkun, tiyatroya ve bilhassa Naşit Efendi’ye ciddi alaka duyar. Bu sebeple de Naşit Efendi ile röportajlar yapar. Son Posta gazetesinde yayınlanan bu yazılar daha sonra kitap halini alır. Naşit Efendi, küçük yaşlardan itibaren tiyatroya ilgi duyan, henüz çocukken para vermeden bir şekilde bütün tiyatroları seyretmeye giderek ilgisini aşka taşıyan ve devamında dönemin ciddi tulûat sanatçılarından ders alarak kendisini yetiştiren önemli bir şahsiyettir.

Ustalarından bazıları Sultan Abdülaziz’e, kendisinin bulunduğu bazı kumpanyalar ise Sultan Abdülhamit’e karşı oynamıştır. Tulûattaki en yüksek paye olan “Komik-i Şehir” iltifatına bihakkın mazhar olmuş, tulûata yenilikler getirmiş, Türk tiyatrosuna büyük katkıları olmuştur. Sanatta elde ettiği yüksek makama rağmen hayatının son yıllarını maddi sıkıntılar içinde geçirmiştir. Onun ardından Adile Naşit ve Selim Naşit de babalarının izinden giderek Türk tiyatrosuna hizmet etmeye devam etmiştir. Ruhları şad olsun.

Kitaptan bir kelime

Tulûat: olay örgüsü bilinmekle birlikte bir metne dayanmayan ve doğaçlama olarak oynanan bir tiyatro türü.