İyi insanların devri… Yetimlerin ortada kalmadığı, mahalle kültürünün yozlaşmadığı, babacan kabadayıların devri.  Etrafında oturan herkesin menemene ekmek bandığı yemeklerinin dibinin sıyrıldığı devir. Üç sevda vurgu. Ah be usta neden çıkardın iyi insan türünün son örneği bu adamları?

Yalnız bize önceki kitaplarda yarım kalmış sevdalar yetiyordu, bu kitap çok ağır geldi, katlamış son bu kez. Bu kitap uzun hikâyeyi de geçmiş. Üslup desen sade ve akıcı, filizlenmiş gibi oldum kitabı okurken. Bir söz var ya hani; “İyi bir kitap okuduğumda, yazarına çay demlemek istiyorum” diye, ben menemen bile yaparım, buyursun gelsin.

O iyi insanlar güzel atlarına binip gittiler sanırdım. Kitabın sayfaları arasında rast geldim birkaçına. Bu kadar iyi adama ancak Mustafa Kutlu kitabında rast gelinirdi zaten. Anladım ki iyiler kitap sayıları arasında yaşamaya devam edermiş. Anladım ki iyiler ölmezmiş.