İbn Teymiyye,1263-1328 yılları arasında yaşamış bulunan önemli bir İslam âlimidir. Kendisine hamledilen 700’e yakın eseri İbn Teymiyye’nin, İmam Gazali ile birlikte en çok İslami eserler veren müellifler arasında yer almasını sağlamıştır.
İbn Teymiyye, Moğol istilasının yaşandığı, toplumda ahlaki çöküntünün arttığı, din adı altında çok sayıda bidat üretilen bir zamanda yaşamıştır. Hayatını bidatlar ile mücadeleye adayan İbn Teymiyye, Kuran ve hadiste yer almayan şeylerin çoğunu reddetmiştir. Bir örnek vermek gerekirse, türbelere çaput bağlanması, reddettiği davranışlardan biridir. Ancak kendisinin aşırı gittiğini düşünen âlimler de vardır.
İbn Teymiyye, Muhyiddin İbn Arabi ve İbn Rüşd gibi önemli isimler başta olmak üzere, birçok ismi eleştirmiş ve çok sayıda reddiye yazmıştır. Zaman zaman dört büyük mezhebe muhalif fetvalar vermesi sebebiyle defalarca hapse atılmış ancak kendi ifadesiyle bidat ve hurafelerle olan mücadelesine devam etmiştir. İbn Teymiyye’nin görüşleri kendisinden çağlar sonra Vahhabilik mezhebinin kurulmasına sebep olmuştur. Bu mezhebi değerlendirmeyi ise daha bilgili insanlara bırakmak yerinde olacaktır.
“Müçtehid İmamların Savunusu” eserinde İbn Teymiyye, müçtehid imamların hadislere olan bakış açılarını anlatır, aynı konu hakkında neden farklı fetvalar verebildiklerini izah eder. Meselelere farklı bir bakış açısı kazandırması açısından küçük ama ilmi yönü kuvvetli olan bu eserin okunması faydalı olacaktır.
