Nobel ödüllü yazar HermannHesse’nin “Doğu Yolculuğu” eseri bir arayışın öyküsüdür. Bir cemiyete katılan karakter; kendini, hayatı ve hayatın anlamını bulmak için doğuya yolculuğa başlar. Cemiyet ile katıldığı bu yolculuk bir yerden sonra coğrafi bir yöne yapılan yolculuktan ziyade kendini arayışa döner. Varmak değil yolculuk halinde bulunmak önem kazanır. Bir olay sonucu karakter cemiyete olan inancını yitirir ve ayrılır. Ancak içinde hissettiği eksiklikle yıllar sonra cemiyete tekrar katılmak ister. Burada Hesse, insanın yalnızlığını ve doğası gereği kendini bir yere, düşünceye veya gruba ait hissetme isteğini ön plana çıkarır.
Doğu felsefesine hayran olan Hesse, “Siddhartha” kitabında da bu tür bir arayışı anlatmaktadır, o da okunabilir. Kitap içerisinde geçen: “…sanki yıldızlı gökyüzü de dâhil tüm dünya buradan yönetiliyordu” ifadesi çok manidar. Bu ifade ve cemiyete ait diğer tasavvurlar tapınak şövalyeleri, illuminati gibi yapılanmaları hatırlatıyor. Gerçekçiliğin ve anlam arayışının salt bir gösterisi olan bu kitabı okumanızı tavsiye ediyorum.
Kitaptan bir kelime:
Niş: mimari yapılarda duvar içinde bırakılan oyuklara verilen addır. Kelimenin kökeni Fransızca “duvar hücresi” anlamına gelen Niche’e dayanır.