Nobel ödüllü Kolombiyalı yazar Gabriel García Márquez’in “Şer Saati” bir kötü yönetim portresi olarak değerlendirilebilir. Daha iyi yöneteceğini iddia ederek ve kan dökerek başa gelen hükümetler birbirinin tekrarı niteliğindedir. Değişenler sadece isimler ve kişilerdir. Şaşırtıcı olan ise, hükümetler hep böyleyken, halkın daha iyi bir yönetim için ümidini kaybetmemiş olmasıdır. Baskı, iltimas, nepotizm gibi kavramların bol miktarda bulunduğu “Şer Saati” koşulsuz itaatin bir sonucu olarak varlığını gösterir. Hikâyenin geçtiği yer Márquez tarafından belirtilmezken, yoğun eleştiri komedi ile harmanlanır. Bir çırpıda okunan eser, iyi bir dinlenme kitabı olarak okunabilir.