Franz Kafka, harika bir yapıt ile karşımızda. Bir sabah sivil kıyafetli adamlar tarafından tutuklanan K. anormal bir yargılama süreci içerisinde bulur kendini. Karakola gidilmez, ifadeler adliyede alınmaz, K.’ya hangi suçun üzerine atılı olduğu dahi söylenmez. İfadeler metruk binalarda alınır. Suçunu bilmeyen K., kendini neyden savunacağını dahi bilmez. Aynı durumu 5 yıldır yaşayan bir başka karakter ile bu dava sürecinin yıllarca sürebildiği, bu durumun suçsuz bir kişiye zamanla kendini suçlu hissettirdiği ve akli melekelerin bir süre sonra yitirildiği anlatılır. Kafka “Dava” ile Nazilerin yargılama sürecini eleştirir.
Ortada bir suç olmadan, hatta kişiye ne suçu olduğu dahi ifade edilmeden yapılan yargılamalar, baskılar ve cezalandırmalar veciz bir şekilde anlatılır. Bir suç olmadığından bazen ceza verilemez. Böyle bir durumda ise olay sürüncemede bırakılır ve yıllarca devam eden mahkeme süreci beraat veya cezalandırma ile sonlanmaz. Kişiye yıllarca süren psikolojik şiddet uygulanır. Sindirme ve yıldırma politikası olarak Nazilerin çok güzel uyguladığı bu durumlar, genelde oligarşik sistemlerde yaşansa da, oligarşi ile arasında ince bir zar bulunan demokratik sistemlerde de yaşanabiliyor.