Bu kitabın ciddiyetle okunması gereken bir eser olduğunu düşünüyorum. Raymond Betts’in yedi ay kadar önce okuduğum “Dekolonizasyon” kitabında aldığım notlardan biri Frantz Fanon’un eserlerini incelemekti. Fanon’un “Yeryüzünün Lanetlileri” kitabı, Avrupa devletleri tarafından sömürge altında tutulan Afrika uluslarının bağımsızlıklarını kazanma sürecini anlatıyor. Bir psikiyatrist olan Fanon, halkların sömürgecilerle olan mücadelesinin sadece askeri alanda olmaması gerektiğini savunur. Bir bayrak ve göstermelik bir hükümet ile birçok Afrika ülkesinde devam eden yeni sömürgecilik (neo-sömürge) sistemlerini fark eder ve eleştirir. Bu bakımdan mücadelenin askeri kanatla birlikte sosyolojik, ekonomik, kültürel ve sanatsal olarak da yürütülmesi gerektiğini ifade eder. Fransız sömürge güçlerinin yaptığı katliamların Cezayir halkı üzerindeki etkilerini psikolojik açıdan irdeler.
Avrupa’nın bugünkü gücü ve zenginliği kanlı bir mirasa aittir. Bu miras Afrika ve Hindistan başta olmak üzere birçok coğrafyada onlarca dil, din, etnik grup ve ırkın katledilmesi, sömürülmesi ve halklara işkence edilmesi ile elde edilmiştir. Sadece Cezayir bağımsızlık savaşları sırasında 1 milyon Cezayirliyi acımasızca öldüren Fransızlar bugün bizlere ahlak dersi verirken, “insan hakları” diye başlayan cümleler kurarken ikiyüzlülüğün en acı örneğini resmeder. Sömürge faaliyetleri hakkında daha fazla yayın okuyarak, gerçek vahşi Avrupalıların faaliyetlerini daha iyi öğrenmek gerekir. Bu sayede Avrupalıların “insan hakları”nı sadece kendilerine layık gördüğünü, kendilerinden olmayanlara her türlü zulmü reva gördüklerini daha iyi anlamış oluruz.