Philippe Sollers (Fransızca: [sɔˈlɛʁs]; doğumlu Philippe Joyaux; 28 Kasım 1936) bir Fransız yazar ve eleştirmendir. 1960 yılında, Le Seuil tarafından yayınlanan ve 1982 yılına kadar devam eden avangart edebiyat dergisi Tel Quel’i (yazar ve sanat eleştirmeni Marcelin Pleynet ile birlikte) kurdu. Sollers daha sonra önce Denoel, ardından Gallimard tarafından yayınlanan L’Infini dergisini yarattı. Sollers tek editör olarak kaldı.
Sollers, 1960’ların ve 1970’lerin Paris’inde entelektüel coşku döneminin merkezindeydi. Jacques Derrida, Jacques Lacan, Louis Althusser ve Roland Barthes gibi eleştirmenlerin ve düşünürlerin yayınlanmasına katkıda bulundu. Bazıları daha sonra Femmes (1983) adlı romanında, Mayıs 1968’den önce ve sonra aktif olan Fransız entelektüelizminin diğer figürleriyle birlikte tanımlandı.
Yazıları ve dile yaklaşımı, Fransız eleştirmen Roland Barthes tarafından Writer Sollers adlı kitabında incelenmiş ve övülmüştür.
1990’da, Kanadalı romancı Denise Bombardier ve Fransız yazar Gabriel Matzneff arasında, Matzneff’in birkaç gün sonra France 3 adlı TV kanalında yayınlanan “çok genç kadınları cinsel açıdan fetihleriyle ilgili kısa süre önce yayınlanan anı kitabı” konusunda televizyonda yayınlanan bir anlaşmazlığın ardından, Sollers’a atıfta bulunuldu. “Bir orospu” olarak Bombardier.
Sollers, 1967’de Julia Kristeva ile evlendi.
Sollers, Philippe Joyaux olarak Fransa’nın Talence kentinde doğdu ve ailesinin II. Ebeveynleri Octave Joyaux ve Marcelle Molinié idi. 1955’te Paris’e taşındı, Versailles Lycée privé Sainte-Geneviève’de ve ESSEC Business School’da okudu.
François Mauriac ve Louis Aragon tarafından övgüyle karşılanan ilk romanı A Strange Solitude’un (1958) ardından Sollers, The Park (1961) ile Event’e (Drame, 1965) ve Nombres’e (1968) yol açacak anlatı biçiminde deneylere başladı. Jacques Derrida bu romanları Yayma adlı kitabında analiz etmiştir. Sollers daha sonra, Nombres’in Lois’teki (1972) yüksek ciddiyetine karşı koymaya çalıştı; bu, kelime oyunu ve daha az resmi bir üslup kullanımı yoluyla daha fazla üslupsal ilgiyi öne çıkardı. Lois’in aldığı yön, Paradis (1981) gibi noktalama işaretsiz metinlerin ritmik yoğunluğunun artmasıyla geliştirildi.
Sollers’in diğer romanları arasında Kadınlar (1983), Portrait du joueur (1984), Le coeur absolu (1986), Watteau in Venice (1991), Studio (1997), Passion fixe (2000), L’étoile des amants (2002), olay örgüsünü, karakteri ve tematik gelişimi daha açık bir şekilde kullanmaları bakımından kurgusuna bir dereceye kadar gerçekçilik katmıştır. Okuyucuya, diğer şeylerin yanı sıra siyasetin, medyanın, cinsiyetin, dinin ve sanatın rollerini yeniden yorumlayarak içinde yaşadığı toplum hakkında kurgusal bir çalışma sunar.
Eserleri
Denemeler
Agent secret, 2021
“Complots”, 2016
“Portraits de femmes”, 2013
“Fugues”, 2012
“Discours Parfait”, 2010
“Vers le Paradis”, 2010
“Guerres secrètes”, 2007
“Fleurs”, 2006
Dictionnaire amoureux de Venise, 2004
“Mystérieux Mozart”, 2001
“Mysterious Mozart”, 2010
“Éloge de l’Infini”, 2001
“Francis Ponge”, 2001
“Francesca Woodman”, 1998
“Casanova l’admirable”, 1998
“Casanova the Irresistible”, 2016
“La Guerre du Goût”, 1994
“Liberté du XVIIIème” (Extract from La Guerre du Goût), 2002
“Picasso, le héros”, 1996
“Les passions de Francis Bacon”, 1996
“Sade contre l’Être suprême”, 1996
“Improvisations”, 1991
“De Kooning, vite”, 1988
“Théorie des Exceptions”, 1985
“Sur le Matérialisme”, 1974
“L’Écriture et l’Expérience des Limites”, 1968
Writing and the Experience of Limits, 1982
“Logiques”, 1968
“L’Intermédiaire”, 1963
Le Défi, c.1958
Romanlar
Légende, 2021
Désir, 2020
Le Nouveau, 2019
Centre , 2018
Beauté , 2017
Mouvement , 2016
L’École du Mystère, 2015
Médium, 2014
L’Éclaircie, 2012
Trésor d’Amour, 2011
Les Voyageurs du temps, 2009
Un vrai roman, 2007
Une Vie Divine , 2006
L’Étoile des Amants , 2002
Passion Fixe, 2000
Un amour américain, 1999
Studio, 1997
Le cavalier du Louvre, 1995
Le Secret, 1993
La Fête à Venise, 1991
Watteau in Venice, 1994
Le Lys d’Or, 1989
Les Folies Françaises, 1988
Le Cœur Absolu, 1987
Paradis 2, 1986
Portrait du Joueur, 1984
Femmes , 1983
Women, 1990
Paradis, 1981
H, 1973
Lois, 1972
Nombres, 1966
Drame, 1965
Event, 1987
Le Parc, 1961
The Park, 1986
Une Curieuse Solitude , 1958
A Strange Solitude, 1959
Röportajlar
Contre-attaque, 2016
L’Évangile de Nietzsche, 2006
Poker (interviews with Ligne de risque), 2005
Voir écrire (with Christian de Portzamparc), 2003
La Divine Comédie, 2000
Le Rire de Rome, 1992
Vision à New York, 1981
Entretiens avec Francis Ponge, 1970
