Kitap, iki güzel dostun birbirleri ile mektuplaşmalarından oluşuyor. Annemarie Almanya’da doğu ve İslami ilimleri araştıran bilim kadını. Anadolu’yu çok seven, Türkiye’yi çok seven, İslam sanatları ile ilgilenen, mektuplarını dahi Osmanlıca yazan, araştırmacı bir hanım. Mevlana aşığı.

Birbirlerini çok az görmelerine rağmen Semiha Hanım ile aralarında öyle güzel bir dostluk var ki, bu dostluk ömürlerince devam etmiş. Dostlukları, samimiyetleri imrenilecek cinsten. Kitap, yaşanan gündelik olaylara ne kadar dervişane bakabildiklerini insan ilişkilerine şahit oluyorsunuz.

“İşte böyle Cemileciğim…”

Annemarie kendisine “Cemile” diye seslenilmesini istiyor…