Ağaçlar eskisi gibi konuşmuyor dallarıyla,

Dökmüyor yapraklarını önünde serili taşlı yollara.

Rüzgâr, o hırçın tavırlarıyla dokunmuyor gövdelerine ağaçların,

Gölgesinde oturmuyor kuşlar, böcekler, insanlar…

Denizler eskisi gibi coşkun dalgalarını getirmiyor kıyılara,

Güneş artık gülümsemeyi unutmuş, ağlamaklı süzüyor etrafı,

Gökyüzü gözyaşlarını akıtıyor topraklara,

Çiçekler kaldırmıyor başını gökyüzüne,

Ne gidenler dönüyor, ne gelenler eskisi gibi.

Yollar eskiyi unutturan acı bir hikâye.

Yıllar eskiyi hatırlatan neşeli bir hatıra defteri.

İnsanlar eskisi gibi mutluluk dolu cümleler kurmuyor.

Her cümlenin sonu hazan,

Hüzünlü masallar gibi yaşıyorlar hayatlarını.

Hiçbir şey eskisi gibi değil.

Herkes suskun,

Herkes mağrur.

Bu Kitapta Yer Alan Kalemlerimiz

Serkan GÜNAYDIN

Özhan ÖZDEMİR

Tüm Kategoriler