Şiir kitaplarına karşı, aşmakta zorlandığım, bir önyargım var. Bu önyargıyı kırmak adına, tavsiyeler üzerine aldığım birkaç şiir kitabını bu ay okumaya karar vermiştim. Ayın ikinci şiir kitabı olarak okuduğum “Körün Parmak Uçları” Ali Ural’ın en iyi kitaplarından biri olarak gösteriliyor. Aradığımı buldum diyebilirim. Aradığım ne mi? Aradığım okurken hislenmek ve kendimi bulmaktır, birkaç dizede birkaç fersah uzaklara dalabilmek ve daldığım yerden inci mercanları çıkarabilmektir. Şiirokumaya döndükçe, şiir yazmayı 7-8 sene kadar önce bırakmış biri olarak şiir yazmaya da dönme isteğim uyandı. Henüz kendine gelemedi, belki yeniden uykuya dalar, belki benimle beraber yola çıkar. Sayın Ali Ural, iyi ki hissetmiş ve bize böyle bir eser sunmuş.